Πόσος αγώνας ...πόσο ξόδεμα ...
...Να δαμάσουμε το χρόνο...να κρατηθούμε απ τη στιγμή !
Ακροβατούμε στην κόψη του ξυραφιού...
ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον
ανύπαρκτα στην ουσία και τα δύο.
Τραγικέςδιαπιστώσεις...
Θεμελιώνω τη Ζωή μου στη συνείδηση του Τώρα !!
ΝΥΝ ...εκεί ανθίζω ...εφήμερα !
ΝΥΝτο αιώνιο !